Emzik olayı

Geçen haftadan beri emzik bırakma maceramızı yazmak istiyordum. Anca bugün yapabildim. 

Busecim bebekliğinden beri emziğiyle dolaştı. Çok da yakışıyordu valla. Daha minicikken almak istememişti de bende çeşit çeşit emzik alıp deneyip kendisine en sonunda bir tanesini kabul ettirmiştim.

Tabi yaşı ilerledikçe daha da bağlandı. Uykusu geldiği anda “meme morgöz (pelüş oyuncağımız)” ikilisini nerde olsa ister. Bu ikili benimde, nereye gidersem gideyim yanımdan hiç ayırmadığım ikili olmuştur. Bu yaz artık 3 yaşına geliyor bıraktırayım diye düşünürken, okulun danışmanı hiç baskı yapmamamızı onun yerine, okula başlayınca kendiliğinden bırakacağın vs konuştuk. Bende hiç üzerine düşmedim açıkçası. Bir yandan da işime geliyordu herhalde (şimdi daha iyi anlıyorum ki, işime geliyormuş). Çünkü emziği aldığı anda kendisinin gözleri bayılıyordu ve bilemedin 10 dakika içerisinde uykusuna dalmış oluyordu. Alışveriş merkezlerinde, gezmeklerde  huysuzlandı mı, hemen emziğe başvurdunuz mu, anında kesilir vızıltı vs. Bunun gibi emzik ile ilgili olumlamaları çoğaltmak çok mümkün.

Amaa işte bırakma vakit geldi mi zorlanma zamanı başlıyor. Geçen gün yine okulda toplantısı vardı ve bu konuyu konuştuk, ne zaman nasıl yapalım vs gibilerinden. Bayramdan sonra bıraktırma işine girişelim diye düşündük. Bu arada öğlen okulda uykusunu uyurken emziğini istemediğini de öğretmeninden öğrendim.

Bende dedim ki beklemeyelim o zaman,  hemen başlayayım. İlk iki gün konuşarak, kendisinin bırakmasını istedim. “artık büyüdün vs dedim ama cevabı hep hazırdı, “ben daha küçüğüm”, sonrada elinde emzik mızmız mızlıyordu, en sonunda da emziği takıp rahatlıyordu. 2 gün böyle geçirdik. Dedim ki böyle olmayacak, kestim ucunu emziğin.

İlk ağzına aldı “ aaa bu yırtıkmış dedi” “Aaa annecim dişlerin büyüdüğü için yırtmış emziği onu bebekler için yapıyorlar ya, onarında dişleri yok ya”  

Biraz denedi falan sonra çıkardı ağzından uyudu öyle. Akşam olunca tekrar istedi, hiç sesimi çıkarmadan verdim. Bu sefer biraz sinirlendi ağladı, bu olmuyooooo diye bağırdı ve kenara koymamı istedi. Aldım gözünün görebileceği bir yere kaldırdım. Biraz zorlanarak da olsa uykuya daldı. Sonra bir daha hiç istemedi ama, emziğin yokluğunun verdiği huzursuzluk uykulardan önce sürmeye devam ediyor. Tam 1 hafta oldu şimdilik. Umarım önümüzdeki hafta düzene girmiş oluruz tekrardan. Gece yatmak istemiyor. Eskiden, emzik takıldığı anda kendiliğinden yatağa doğru gidiyordu, şimdi yatmamak için bin bir dalavere. Birde gece arada bir uykusunda ağlar gibi oluyor. Tam emziği can hıraç emdiği zamanlarda.

Hayırlısı artık.