Geçen haftadan bu yana kuzucuk grip. Geçen haftasonunu yüksek ateş içinde geçrdikten sonra Salı günü ohhh şükür ateşimiz düştü demişken tam, bu sefer Perşembe günü bir çığlık hıraç ağlama kulağım acıyo diyerek. Offf hemen kaptığımız gibi acile gitik tabi ki otit olmuş. Yani başlangıcıymış. Ama antibiyorikleri aldık. Her ne kadar ilaç kullanmama taraftarı olsamda bu sefer kullanmak durumunda kalıcam o ağlamasından ve kulağını acısı geçisin diye öptütüp öptütüp göğsüme dayamasından sonra.
Neyse buraya kadar herşey normaldi. Acile gittik, muayene olacaz diye herkesin başına gelen bir durum küçük çocuğu olan. Ama acile girerken daha hisetmiştim, kapıda bir kalabalık, insanlarin yüzünde büyük bir hüzün ağlamalar. Eyvah dedim kendi kendime, çok dayanabilecek birisi değilim bu tip durumlara. Neyse içeri girmek zorundayız tabi. Aman yarabbim orda bir annenin halini gördükten sonra gerçekten her halimize şükretmemeiz gerektiğini bir kez daha anladım.
Dün kim olduklarını bile bilmediğim o insanlara Allah sabır versin. Kötü bir manzaraa şahit oldum gerçekten ve hemen Busenin kulağına baktırıp nasıl kaçacağımı bilemedim ama bütün duyduklarım ve gördükleri bana yetti. Ruhumu çok daraltı o yüzden paylaşıp daralları atmak istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder