Aslında oldum olası iki çocuğum olsun istemişimdir. Yani buseye hamileyken ve hatta doğurduktan sonra bile ikinciyi yapacağım falan diye düşünüyordum. Ama iş yapmaya geldiğinde birde kaldık ve ikinciyi yapmaya niyetimizde yok.
Bu aralar işte bu düşüncemden dolayı kendi kendime tereddütlerim oluyor. Buse büyüdü artık, ve tabi ki tek başına olduğu için hep arkadaş arıyor. Sürekli bir arkadaşı kendisine ancak bir kardeş yaparak sağlayabiliriz. Ama benim ikinci çocuğu kaldırabilecek gücüm var mı yok mu? Bu konu işte kafamı karıştıran.
Aslında neden olmasın diyorum bazen. Ama annelerin yada kayınvalidelerin bu şehirde olmamaları da bir handikap benim açımdan. Hem çalışıp hemde aynı zamanda ikinci bir çocukla baş etmeğe çalışmak zor olacak sanki. Aslında biraz da maddiyata bakıyor her şey. Şimdi düşünürsek, Buse bu sene kreşe başlayacak. Bir tanede bebek olsa hayatımızda onu da bırakmamız gereken bir bakıcımızın olması gerekecek. Her iki masrafın altından kalkabilecek miyiz? Ha ikisi birden büyüdüğünde her ikisinin okul masraflarının altından kalkabilecek miyiz? Vs vs yani sürekli bir bahane bulma halimiz söz konusu.
Sonuç şimdilik halen muallakta bir karar. Belki yaşım iyice geçene kadar böyle konuşucağım sonrada yapmadığım için pişman olacağım. O zaman ne olacak bilmiyorum. Yumurtalarımızı mı dondursak acaba çok da yaşımız geçmeden?!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder