20 Haziran 2011 Pazartesi

Aman Allahım Buse domatese dilini değdirdi, galiba kalamarın da ucundan tadına baktı

Hastalık üstüne hastalık geçirdğimizden, ve zaten olmayan iştahımızı da tamamen yitirmemizden dolayı ben artık gerçek manaada pes ettim. Boğazından içeri bir küçük kase çorba girdi mi, tamam aman yeter diyorum. Yeterki midesinde kalsın.

Dün ilk defa birşey oldu ve Busecim ile aramızda şöyle bir diyalog geçti  “anne sana bişey söyleyeblir miyim ?” Söyle kızım “benim karnım acıktı” çaktırmadım tabi arabada giderken gidince bakarız dedim hemen önüme döndüm. Ama yüzündeki ifade görülmeğe değerdi. Hani sanki bana bir hediye veriyomuş gibi söylüyor. Ben de içten içe bir oooh çektim. Sonunda bunu söyleyebildi. Açlığın da olduğunu anladı.

Sonrasında köfte pilav yoğurt vs yedi bir ara baktımki domatesi avuçluyor, ağzına götürüp iki yalandıktan sonra bana verdi anne sen ye diye. :) Masada kalamarlar vardı onu aldı iki ısırdı koydu. Ben de bu arada hiç bakmadım kendisine, çaktırmadan ara ara kontrol ettim sadece. Çünkü her bir şey alışda bana bakıyor farkediyorum. Hani haah aferim kızım şunu da ye felan dersem bırakacak çünkü. Ben yemiicem diye. (Hep öyle oldu bugüne kadar)

Neyse böyle bir gün geçirdik. Umarım devam edebiliriz ve şu savaşdan kurutluruz biran önce. Şimdi nolduda böyle oldu derseniz. Bence benim pes etmemdir sebep. Aslında tam olarak kafamda yememesi olayını bitirebilmiş değildim. Hasta olduğundan iştahı biraz daha kesildi diye düşünüp, sadece çorbasını içsin ve içtiğide midesinde dursun moduna girdiğimden umursamadım yemicem ben demelerini. Tamam dedim geçtim. Bu tavrın etkili olduğunu düşnüyorum. Bakalım göreceğiz.

4 yorum:

  1. Bizde hastaliktan nasibimizi aldik :(

    YanıtlaSil
  2. Hastalıkdan değilde hastalık sırasındaki iştahsızlıkdan ve huy değiştirmekten bıktım valla.

    YanıtlaSil
  3. Oğlum Rüzgar, üç buçuk yaşında... Üç buçuk senedir ilk kez iki gün önce, "anne acıktım, bana yemek verir misin?" dedi. Bu nedenle, yüzündeki ifadeyi çok iyi tahmin edebiliyorum :)

    YanıtlaSil
  4. Biz artık kronik bir vaka olduk. İnatlaşmamak için kendimi eğitiyorum. Gün içinde kendi kendime " akşam yine yemicem derse tamam kızım diğeceğim vs diye söylenirken buluyorum. Ama inanıyorum yeneceğiz biz bunu.

    YanıtlaSil