Bazen kendimi çaresiz
hissediyorum. Bazen değil çoğu zaman desek daha doğru aslında.
Burada ve genel olarak blog
dünyasında bahsediyoruz. Çalışan anneler olarak neler bizi zorluyor diye. Şimdi
canlı canlı yaşadığımız tatiller. J evet çocukların tatile
ihtiyacı var. Ama çalışan anne olunca ne kadarda zor oluyormuş. Birde benim
gibi annesi veya kayınvalidesi ile aynı şehirde yaşamayınca. Artık okula başladığımız
için bakıcımızda olmayınca.....
Neyse ki bu sene annemler
yetişti. Bize gelecekler, babamla birlikte 15 gün kalacak, Buseyle
ilgilenecekler.
Bu seneyi kurtardık, diyelim ama
her sene ve her yaz aynı şey olacak ve ben her sene bu zamanlarda başlayacağım
kara kara düşünmeye. “ acaba annem gelebilecek mi? Yoksa eski bakıcısını mı
arasak? Başka işe başladıysa olmaz ama belki birini bulur vs ? Ooof, yani biz
çalışıyoruz diye bu çocuk her yaz, yaz okuluna mı gidecek, yada anneannesine mi
gidecek?
Şimdi okuduğum yazıda, 5.ye
hamileymiş bir hanım. Gerçekten kutladım kendisini. Ben bu duygular içerisinde,
ikinciye cesaret edemezken, 5. gerçekten kutlanması gerekli bir durum.
Rüzgar nereden öğrendiyse geçenlerde bana şöyle söyledi: "Annecim, okullar yazları tatil oluyormuş. Yaz ne zaman?" Diyemedim ki, "oğlum yaz gelse de sen gideceksin okula mecburen" Şimdi bir formül bulmaya çalışıyorum, bir-iki hafta annemle mi kalsa, yaz okuluna mı gitse? Bilemiyorum...
YanıtlaSilbende sürekli düşünüyorum, yazın annemlere mi göndersem yaz okuluna mı gitse?? Sonraa aaay, ozaman düşünrüm şimdi şimdiden stres olmayayım diyorum. Erteliyorum yani.
YanıtlaSil