Birkaç haftadır sürekli cevap verdiğim soru?
“ Yok, annecim, hafta sonu gidiyoruz ya baleye. Hani okul
tatil oluyor, bende işe gitmiyorum işte o gün baleye gidiyoruz.” Ne kadar
anlıyor ya da ne kadar işine geliyor bilmiyorum bu cevap ama kendisini tatmin
etmediği kesin ki sürekli soruyoruz.
Aralığın son haftasından beri, bir bale kursuna gidiyoruz. O
kadar hevesli ki gitmeye olsa her gün gidecek. Sürekli soruyor yarın bale mi
var? diye. Benim çok hoşuma gidiyor. Minicik haliyle o hareketleri yapmaya
çalışması bile çok güzel. Minik kelebeğim, minik bir balerin…
Aklıma takılıyor sonra ne kadar küçükler ve bu halleriyle
bile baledir bilmem nedir dolaştırıyoruz. Böyle mi olmalı? Bu devrin çocukları
böyle mi büyümeli? Biz böyle değildik ki diyoruz hep. Ama çok farklı bizim
zamanımız. Bende ilkokuldayken çok heveslenmiştim baledir, jimnastiktir
kurslara ama imkânlar el vermedi gidemedim, gönderemediler. Hep de içimde ukde
kalmıştı. Yani bizim zamanımızda yoktu diye, şimdi yapıyor olmak garip mi? Hep
deniliyor ya eskiden böyle kurslar mı varmış? Öyle bakacak olursak eskiden
bırakın kreşi anaokuluna bile gidilmiyordu çoğu zaman. Misal ben ve kardeşim,
annem çalışmadığı için anaokuluna bile gitmedim. Direk ilkokul 1. sınıftan okul hayatına
başladım. Ama şimdi öyle mi? Anne çalışmıyor bile olsa 3 yaşında başlıyor çocukların
okul serüveni. E bunu da mı öyle
düşünelim o zaman eskiden “kreş mi vardı????”
Aman da minik balerini yesinler!
YanıtlaSilBence çocuk kendisi istediği takdirde, her tür etkinliğe yönlendirilebilir. Ama "Aman çocuğum İngilizce öğrensin, oradan çıksın spora gitsin, hafta içi de okuldaki branş derslerine girsin" şeklindeki sürüklemelere kesinlikle karşıyım. Şimdi zevk alıyormuş, ne güzel. Sıkılırsa bırakır, başka şeye yönelir. Onlar da tam ne istediklerini bilemezler ki şu anda, mümkün olduğunca alternatifi sunmakta fayda var.
Bende aynı şekilde düşünüyorum. Ne istediklerini bilebilecek yaşta değiller. Alternatif sunalım ki varsa bir şey keşfedebilelim. :)
YanıtlaSil