Kitabı okuyorum ancak henüz bitirebilmiş değilim. Nedense bu aralar eve git yemek hazırla, ye, Buseyle oyna felan derken kitap okumak için fazla vakit bulamıyorum. Şöyle iki sayfa bakıp koyuyorum yerine.
Şimdiye kadar okuduğum kısımla ilgili biraz kendimce çıkardıklarım, şöyle; aslında biz kendimize eziyet olduğunu düşünüyoruz ya çocuk yemek yemediğinde, onun tarafından bakmak lazım birde diyor kitapda.
Asıl onun için eziyet çünkü. En güvendiği kişi yapmak istemediği bir şeyi zorla yaptırmaya çalışıyor. Siz karnınız aç değilken size zorla birisi emek yedirmek istese ne düşünürsünüz. Birde bu kişi tanıdığınız ve en güvendiğiniz kaleniz olursa. Çok doğru bir tespitmiş gibi geldi banada. Yani ben kendim üzülüyorum elbet yemek yemdiğinden dolayı ama o neler düşünüyor. Düşününki bu süreç, 6-7 aylıkdan beri böyle, ek gıdaya başladıkdan beri hergün günde 3-4 öğün, çocuğa aynı şeyi yaşatıyorum. Kendimi kötü hisettim bir anda. Bunu düşünerek rahat olmaya çalışmak galiba daha kolay. Yani kim çocuğuna böyle bir işkence yapmak istesinki!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder